Deze pagina bevat feiten voor het jaar 2012.
1. De kosmische samenstand van onze Melkweg
Hierboven de samenstand van onze planeten op 21 december 2012. Is deze samenstand bijzonder? Niet echt. Het enige wat bijzonder is aan deze stand is dat de aarde 'alleen' tussen Jupiter en de zon staat. Wat is hier bijzonder aan? De aarde wordt door Jupiter enigszins aangetrokken. Deze aantrekking zorgt voor de elliptische baan van de aarde om de zon. Deze afwijking bedraagt ongeveer 850.000 kilometer. Nu betekent dat op een afstand van 150.000.000 kilometer niet veel.
Meer is er te doen om de stand van ons zonnestelsel in de melkweg. Ons zonnestelsel maakt een rondje in onze melkweg. Dat rondje neemt zo'n 26.000 jaar in beslag. Tijdens dat rondje passeren we met onze zon 2 keer de 'evenaar' van onze melkweg. In 2012 is dit na 13.000 jaar weer het geval.
Voor veel mensen is er nog iets bijzonders aan de hand: onze aarde heeft op dat moment zelf ook een denkbeeldig rondje (duurde 25.800 jaar)beschreven met onze polen. Dit proces wordt precessie genoemd en wordt veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de zon en onze maan. Doordat de aarde zelf om haar as draait kan deze 'kanteling' beperkt blijven, maar zorgt ervoor dat wij onze sterrenhemel heel langzaam van hoogte zien verschuiven. Dit is niet waarneembaar in een mensenleven, maar men kan wel berekenen dat bijvoorbeeld de sfinx bij de piramides in Egypte uitkeek op het sterrenbeeld leeuw zo'n 10.500 voor Chr. terwijl de sfinx deze nu niet kan zien.
Is dit wel zo bijzonder in 2012? Eigenlijk niet, want de cirkel die de aarde met de polen beschrijft kent immers geen begin en geen einde. Dit proces blijft gewoon doorgaan.
Hieronder een grove weergave van de zon op de 'evenaar' van onze Melkweg. Voor onder andere John Major Jenkins betekent deze samenstand bijzonder veel. Hij beschrijft deze samenstand bijzonder uitvoerig in zijn boek. Gegevens over dit boek kunt u vinden op de pagina Boeken.
Wat de gevolgen zijn van deze samenstand weet niemand, want bij de vorige van 13.000 jaar geleden was er niemand van ons aanwezig. Wat er misschien kan gebeuren is dat onze atmosfeer meer licht en kosmische energie zou kunnen ontvangen. We hebben het dan wel over licht van sterren dat lichtjaren onderweg is. Als dat zo is, dan zou dat nu al merkbaar moeten zijn, want de beweging naar die samenstand is al in volle gang. Op 13.000 jaar zitten we namelijk al voor ruim 99% op die bewuste samenstand. Bovendien is er op 20 mei 2012 al een samenstand met de pleiaden en onze zon.
De hierboven vermelde samenstanden zullen geen gevolgen hebben voor onze aarde. We hebben het hier namelijk over een toename en afname van licht dat lichtjaren onderweg is. Zoals eerder gezegd, als er iets zou gaan gebeuren, dan had dat al merkbaar moeten zijn omdat voor ruim 99% de samenstand al een feit is.
Wat er dan kosmisch gezien nog kan gebeuren is het volgende feit over onze zon.
2. Een piek in de zonnevlekcyclus.
De cyclus van zonnevlekken duurt ongeveer 11 jaar en bereikt in 2011 of 2012 weer een hoogtepunt.
Dit kan invloed hebben voor de atmosfeer rond onze aarde. Bij de voorlaatste piek in 1989 volgde er een stroomstoring aan de oostkust van Canada en de VS.
Hieronder een opname van de zon in 2001 tijdens de vorige piek, maar ook in 2000 waren er al veel zonnevlekken. De verhouding grootte zon-aarde is te zien door de kleine blauwe stip in de zon. Eigenlijk is dit het tot nu toe echte enige feit dat er bestaat voor 2011 en 2012. Maar dit heeft natuurlijk geen extra effect op 21 december 2012. Misschien is het hoogtepunt van de vlekken wel in mei of september. Het is gewoon een proces dat ongeveer elf jaar nodig heeft om naar een hoogtepunt te komen.
Wat de gevolgen zijn is nog onbekend. Misschien zullen er wat satellieten uitvallen of zullen er weer gebieden getroffen worden door stroomuitval. Niemand weet het.
bron: nasa
Ter vergelijking de toestand van de zon nu:
bron: nasa
Tot eind 2009 was de zon nog vrijwel schoon: vanaf maart 2010 zijn er is er steeds meer vlekken te zien. Deze zullen toenemen tot 2012/2013. Het kan zijn dat u toevallig een vrij schone zon ziet. In dat geval zijn de grotere vlekken aan de andere kant van de zon. De opname wordt iedere dag ververst. Aangezien de zon ook ronddraait, kan de momentopname de grotere vlekken net missen. In ieder geval zult u nu altijd vlekken zien. En ook hier kunnen we over de gevolgen van de zonnevlekken geen voorspellingen doen. Het zal afhangen van de natuurlijke conditie van onze atmosfeer. De kracht van de zon groeit langzaam. Toch waren de gevolgen van de zonnevlekken in 2000/2001 minder groot dan in 1989/1990.
Tot zover de feiten voor 2012.
Op de theoriepagina gaan we in op een idee van Carl Johan Calleman. Hij heeft een theorie ontwikkeld die zijn hoogtepunt kent op 28 oktober 2011. 420 dagen eerder dan 21 december 2012. Dit idee heeft dan ook niets te maken met een kosmische samenstand. Het enige dat voor Calleman belangrijk is, dat zijn venusovergangen. De eerstvolgende venusovergang is op 5 juni 2012.
